شنبه ، 10 اسفند 1387
دانشجویان سوسیالیست پلی تکنیک:
یکشنبه چهارم اسفند، یک روز پیش از موعد رسمی دفن شهدا در دانشگاه ، دانشجویان سوسیالسیت پلی تکنیک و انجمن اسلامی امیرکبیر تجمع مشترکی در اعتراض به دفن قربانیان جنگ در دانشگاه برگزار کردند. شیوه ی عمل انجمن اسلامی امیرکبیر در این تجمع به گونه ای بود که نشان می داد این انجمن قصد ایستادگی و مخالفت در روز برگزاری مراسم دفن قربانیان جنگ را ندارد. دوشنبه پنجم اسفند انجمن اسلامی امیرکبیر با صدور بیانیه ای رسماً اعلام کرد در مراسم حضور نخواهد داشت و حتی با توصیه عدم حضور و هوشیاری به دانشجویان عملاً در راستای خواست حاکمیت ایفای نقش کرد. روز دوشنبه دانشگاه در اشغال نیروهای رژیم بود. سربازان ارتش، نیروهای انتظامی، ماموران وزارت اطلاعات و مزدوران بسیجی دانشگاه را قرق کرده بودند. کمیته انضباطی، نهاد سرکوبگر رژیم در دانشگاه، بیش از ۳۰ دانشجو را به دانشگاه ممنوع الورود کرد تا کوچکترین نگرانی از بابت اعتراض دانشجویان به دفن قربانیان جنگ باقی نمانده باشد. ساعت ۱۱ روز دوشنبه فعالین دانشجویی پلی تکنیک، با خواندن یار دبستانی و در دست گرفتن پلاکاردهای «دانشگاه گورستان نیست»، « دانشگاه جولانگاه فاشیستها نیست»، «دست دولت از دانشگاه کوتاه»، «خاوران بوستان نمی شود، پلی تکنیک گورستان نمی شود »، «علیه ارتجاع متحد شویم»، «تکریم شهدا بس است ، حقوق معلمان را بدهید»، « دانشگاه سنگر آزادی و برابری» و ... تجمع و تریبون اعتراضی « دانشگاه گورستان نیست » را آغاز کردند. تجمع با حضور پر شور دانشجویان پلی تکنیک لحظه به لحظه گسترده تر شد. بسیاری از دانشجویان ممنوع الورود و حتی برخی اعضای عادی انجمن اسلامی، برخلاف موضع رسمی انجمن، در تجمع حضور یافتند. فعالان کانونهای فرهنگی و هنری، اعضای شوراهای صنفی، فعالان نشریات دانشجویی، دانشجویان ورودی جدید، دانشجویان سوسیالسیت و ... ، همه و همه، همگام با هم در برابر ارتجاع صف آرایی کردند تا نشان دهند پلی تکنیک هرگز گورستان نمی شود. پلی تکنیک صحنه ی درگیری های گسترده ی فالانژهای رژیم و دانشجویان آزادی خواه بود. درگیری هایی که تداعی گر مبارزات دانشجویان مخالف با گروه های فشار در اوایل انقلاب بود. آری یک بار دیگر پوزه ی ارتجاع حاکم در دانشگاه به خاک مالیده شد. دانشجویان پلی تکنیک با اتحاد، همبستگی و ایستادگی خود در برابر سرکوبگران و دشمنان آزادی نشان دادند که سه دهه سرکوب، زندان، شکنجه و اعدام، انقلاب فرهنگی و سه سال تعطیلی دانشگاه ها، اختصاص سهمیه ورودی دانشگاه به نیروهای پرورش یافته و مزدور حاکمیت، ممنوع الورود کردن دانشجویان آزادی خواه و استبداد ستیز ، ایجاد تشکل های حکومتی در دانشگاه ها و ...هیچ یک حتی موجب یک گام عقب نشینی دانشجویان از مبارزه در راه خواست های انسانیشان، در راه آزادی و برابری نگشته است. رژیم که هرگز انتظار چنین اعتراضات گسترده ای را نداشت بهت زده و حیران سرکوب وحشیانه دانشجویان را در دستور کار خود قرار داد. بیش از ۷۰ دانشجو هنگام خروج از دانشگاه دستگیر شدند. دروغ های رئیس دولت انقلابی یک بار دیگر برملا شد. احمدی نژاد ایران را آزادترین کشور دنیا نامیده بود! دانشجویان دستگیر شده به کلانتری انتقال یافتند و در آنجا ماموران انتظامات دانشگاه، این مزدوران ارتجاع، دانشجویان فعال در تجمع را شناسایی کردند. بیش از ۲۰ نفر از دانشجویان به زندان اوین منتقل و بقیه آزاد شدند. صبح روز سه شنبه ششم اسفند ماموران امنیتی رژیم سرکوبگر با یورش به منازل ۴ نفر از فعالان انجمن اسلامی امیرکبیر و دفتر تحکیم وحدت آنان را بازداشت کردند. دوشنبه شب در برنامه ی خبری ۲۰:۳۰ گفته شده بود « دفتر تحکیم وحدت اعلام کرده جلوی حضور مردم در این مراسم را خواهد گرفت ». سه شنبه دفتر تحکیم وحدت با صدور بیانیه ای در تکذیب خبر تلویزیون رژیم اعلام کرد:« همان گونه که پیش از این اعلام شده بود، انجمن اسلامی امیرکبیر و دفتر تحکیم وحدت در این برنامه حضور نداشته و خبر منتشر شده را تکذیب می نماییم. ». همان روز انجمن اسلامی امیرکبیر با صدور بیانیه ای که در تناقض کامل با بیانیه ی روز دوشنبه این انجمن و تکذیبیه ی دفتر تحکیم وحدت بود، چنین موضع گیری کرد:« روز دوشنبه ۵/۱۲/۸۷ با وجود ایستادگی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر و همراهی کم نظیر دانشجویان پلی‌تکنیک، بالاخره شبه نظامیان بسیج دانشگاه با همراهی نیروهای سپاهی و امنیتی و انصار حزب اله موفق به دفن پنج شهید در صحن دانشگاه پلی‌تکنیک شدند ». انجمن اسلامی امیرکبیر به سبب وابستگی و ارتباط با جناح هایی از قدرت و نیز به سبب رویکرد محافظه کارانه و اصلاح طلبانه اش، به هیچ وجه در آستانه ی انتخابات ریاست جمهوری قصد ایستادگی و هزینه دادن برسرمسئله دفن شهدا در دانشگاه را نداشت. این واقعیتی است که درستی آن عملاً و رسماً در عملکرد منفعلانه ی روز یکشنبه و بیانیه روز دوشنبه انجمن اسلامی امیرکبیر به اثبات رسید. تجمع و اعتراضات روز دوشنبه دانشجویان پلی تکنیک، از این جهت که انجمن اسلامی امیرکبیر در شکل گیری و سازماندهی آن هیچ نقشی نداشت، نوید بخش مرحله ی نوینی از مبارزات و فعالیت های سیاسی دانشجویان این دانشگاه است. مرحله ای که در آن دانشجویان با پشت سر گذاردن نیروهای محافظه کار و گسست کامل از آنها، یک گام به «رادیکالیسم راستین جنبش دانشجویی» نزدیک تر شده و تشکل مستقل خود را سازماندهی خواهند کرد. آری پنجم اسفند، تنها روز شکست ارتجاع در پلی تکنیک نبود بلکه روزی بود که دفتر تحکیم وحدت پایگاه قدرت سنتی خود، پلی تکنیک را از دست داد. روز پنجشنبه ۸ اسفند، بیش تر دانشجویان دربند آزاد شدند، اما همچنان ۸ نفر از فعالان انجمن اسلامی امیرکبیر و دفتر تحکیم وحدت در اوین زندانی هستند. در تحلیل رفتار نهادهای سرکوبگر رژیم و دستگیری اعضای انجمن اسلامی و دفتر تحکیم وحدت می توان گفت حاکمیت حتی از مطرح شدن نام «فعالین دانشجویی پلی تکنیک» به سبب استقلال کاملشان از باندها و جناح های قدرت و بینش و عمل رادیکالشان هراس دارد و ترجیح می دهد انجمن اسلامی امیرکبیر و دفتر تحکیم وحدت را به عنوان تنها جریان مخالف فعال در دانشگاه معرفی کند تا بدین گونه هم رادیکالیسم رو به گسترش در جنبش دانشجویی را مهار کند و هم در آستانه ی انتخابات ریاست جمهوری، شاخه ی دانشجویی احزاب و کاندیداهای رقیب احمدی نژاد در دانشگاه ها را منفعل کند. ما دانشجویان سوسیالیست پلی تکنیک ضمن محکوم کردن پروژه ی ارتجاعی دفن قربانیان جنگ در دانشگاه و دستگیری و سرکوب دانشجویان، خواستار آزادی تمامی دانشجویان در بند ایران بوده و بر این باوریم که سرکوب دانشگاه هرگز دانشجویان را تسلیم خواست های غیر انسانی ارتجاع حاکم نخواهد کرد. آری دانشگاه همواره سنگر آزادی و برابری بوده و خواهد بود.
منبع: آزادی - برابری
پست‌ها
